شمع می‌تواند در جاذبه‌ی صفر بسوزد ولی نوع شعله‌ی آن متفاوت است. چون در جاذبه‌ی صفر جریان متحرک هوا وجود ندارد اکسیژن از طریق نفوذ به شمع می‌رسد و دی‌اکسید کربن هم از نقطه‌ی احتراق به همین شکل خارج می‌شود. این باعث می‌شود مواد احتراق در اطراف شعله تجمع کرده و اکسیژن با سختی بیشتری به شعله برسد و در نتیجه سرعت سوختن بسیار آهسته باشد. شمعی که در زمین طی ۱۰ دقیقه می‌سوزد در فضا سوختن آن تا ۴۵ دقیقه طول خواهد کشید. شعله‌ی یک شمع در جاذبه‌ی صفر یا بسیار کم، یک رنگ آبی بسیار کم رنگ دارد. همچنین دمای شعله در مقایسه با زمین بسیار پایین است و دوده تولید نمی‌کند. دوده و سرعت سوختن به سرعت سوختن بستگی دارند. شکل شعله در جاذبه‌ی صفر به صورت گرد می‌باشد در حالیکه در زمین به صورت کشیده است. این کشیدگی به خاطر وجود گرمای زیاد است که باعث منبسط شدن و جریان یافتن محصولات احتراق به طرف بالا و در نتیجه کشیده شدن شعله می‌شود. به این فرآیند همرفت جاذبه‌ای می‌گویند که در اثر شیب تراکم بوجود می‌آید که این شیب تراکم نیز در اثر گرما و منبسط شدن محصولات احتراق ایجاد شده است.
وبسایت fa-ct.ir
