اثرات ارتفاع بر روی انسان: حداکثر ارتفاعی که انسان میتواند در آن زندگی کند چقدر است؟
اثرات ارتفاع بالا بر روی انسان چشمگیر هستند. درصد اشباع اکسیژن در هموگلوبین تعیین کنندهی میزان اکسیژن در بدن است. پس از اینکه بدن انسان به ارتفاع حدود ۲۱۰۰ متر از سطح دریا میرسد غلظت اکسیهموگلوبین شروع به افت میکند. بدن انسان میتواند به صورت کوتاه مدت و بلند مدت با این شرایط انطباق یابد و کمبود اکسیژن را جبران نماید. اما یک حد برای انطباق بدن وجود دارد: ارتفاع بالای ۸۰۰۰ متر. این ارتفاع را ناحیهی مرگ مینامند. در این ارتفاع بدن نمیتواند با شرایط خو بگیرد. بسیاری از مرگهای ایجاد شده در این ناحیه یا در اثر مشکلات فیزیکی ایجاد میشوند یا در اثر استرس و تصمیمات اشتباه ناشی از آن. قرار گرفتن طولانی مدت در ناحیهی مرگ بدون داشتن اکسیژن کمکی باعث نرسیدن اکسیژن، از دست رفتن هوشیاری و در نهایت مرگ میشود.
بررسیها نشان دادهاند حدود ۱۴۰ میلیون انسان که در ارتفاعات بیش از ۲۵۰۰ متر زندگی میکنند به مقدار اکسیژن کمتر عادت میکنند. در ایالات متحده با افزایش ارتفاع محل زندگی، میزان چاقی کمتری مشاهده شده است. همچنین دلیل نرخ بالای خودکشی در ارتفاعات بالا هنوز مشخص نیست.
تا چه ارتفاعی اکسیژن وجود دارد
انسانها توانستهاند به مدت ۲ سال در ارتفاع ۵۹۵۰ متر زندگی کنند که بالاترین رکوردی است که برای تحمل دائم ارتفاع ثبت شده است. در ارتفاعات بالای ۷۵۰۰ متر خوابیدن دشوار شده، هضم غذا تقریباً غیر ممکن میشود و خطر مشکلات ریوی و مغزی به طور چشمگیری افزایش مییابد. در این وضعیت، بدن سیستم هاضمه را محدود کرده و به جای آن بیشتر بر قلب و ریه متمرکز میشود. در ارتفاعات بالا، قلب سریعتر میزند و حجم خون پمپاژ شده توسط قلب افزایش مییابد.
برای ورزشکاران، اثرات ارتفاع بالا متناقض هستند. برای حرکات انفجاری (مانند دو ۴۰۰ متر، پرش، پرش سه گام و …)، کاهش فشار اتمسفری باعث میشود مقاومت اتمسفری کمتری وجود داشته باشد و عملکرد ورزشکاران در این ارتفاعات بهتر شود. برای ورزشهای استقامتی (دوهای ۸۰۰ متر و بالاتر) به دلیل کاهش اکسیژن، عملکرد ورزشکار در ارتفاعات بالا تضعیف میشود.
وبسایت fa-ct.ir
منبع: wiki