زاویه‌ی انحراف محور زمین (حدود ۲۳٫۴ درجه)، عامل پیدایش فصول (بهار-تابستان-پاییز-زمستان) است. زمین علاوه بر حرکت انتقالی به دور خورشید (شماره ۱ در تصویر) و حرکت وضعی به دور محور خود (شماره ۲ در تصویر)، دارای حرکت تقدیمی (شماره ۳ در تصویر) است که دوره‌ی زمانی آن طولانی و حدود ۲۶ هزار سال است. این حرکت بسیار آرام، سبب می‌گردد زمین در گردش به دور خورشید (حرکت شماره ۱)، حدود ۲۰ دقیقه زودتر، پیش از آنکه به مکان اولیه حرکت خود در نقطه A برسد، در مکان B به نقطه اعتدال بهاری برسد. در نتیجه؛ تعریف دقیق «سال شمسی»، یک دور کامل گردش زمین به دور خورشید نیست؛ بلکه تعریف دقیق آن، رسیدن به نقاط اعتدال بهاری است که هر سال حدود ۰٫۰۱۴ درجه به صورت ساعتگرد (در شکل: از A به B، یا از دید ناظر زمینی از ‘A به ‘B) جابجا می‌گردد. نقطه‌ی اعتدال بهاری (Vernal Equinox) زمانی است که خورشید دقیقاً بر استوای زمین عمود بتابد یا از دید ناظر زمینی، خورشید در حرکت ظاهری سالانه‌ی خود بر روی دایره البروج از نیمکره‌ی جنوبی آسمان به سمت نیمکره‌ی شمالی آسمان، استوای آسمان را قطع کند. زمان وقوع این پدیده‌ی نجومی (رسیدن خورشید به استوای آسمان) که در عموم به آن «لحظه‌ی تحویل سال» می‌گویند معیار شروع سال نو شمسی و جشن نوروز است.
